Wekelijks interviewt Sebastiaan van Loosbroek, journalist voor o.a. het Leidsch Dagblad, mensen met een bijzondere band met de Lammermarkt. De interviews gaan over persoonlijke ervaringen, de geschiedenis van de Lammermarkt en anekdotes die zich rond dit gebied hebben afgespeeld.

Deze week: Jacques de Schrijver (65). Hij was de uitbater van de inmiddels verdwenen seksshop op Lammermarkt 25-27.

INTERVIEW #4 (deel 2)

OP MIJN HOOGTEPUNT HIELD IK DRIEHONDERD DUIVEN BOVEN DE SHOP

'Ik herinner me nog een voorval dat zich in de zaak voordeed. Dat zal nu een jaar of vijftien geleden gebeurd zijn. Het was zaterdag. Mijn vervanger stond in de winkel, want ik stond er altijd van maandag tot en met vrijdag. Ik woonde boven de zaak, en was die zaterdag thuis. Op een gegeven moment riep die vervanger door m’n brievenbus dat ik snel de ambulance moest bellen. Bleek een man van rond de tachtig in de winkel een hartaanval te hebben gekregen. Tja, zoiets kan natuurlijk altijd en overal gebeuren hè. Dus ik belde de ziekenwagen, waarna de ambulancebroeders hem hebben gereanimeerd. Een paar dagen later hoorde ik van een klant dat hij het had overleefd. Maar ik heb hem nooit meer terug gezien.

HEEL VEEL WEDSTRIJDDUIVEN

Ik vond het heerlijk wonen boven de winkel. Ik had prachtig uitzicht over het plein van de Lammermarkt. En ik woonde niet alleen, maar met heel veel wedstrijdduiven. Op mijn hoogtepunt had ik er driehonderd. Dat is sensatie hè? Het paste ook nog. In elk hokje zaten twee duiven. Voor wedstrijden vlogen ze naar Parijs en weer terug. Dan droegen ze een ringetje met een chip erin om hun pootjes, zodat te registreren was waar ze zich bevonden. De duif die de meeste meters per minuut had gemaakt, won. Mijn duiven hebben vaak gewonnen van concurrenten uit Leiden en omstreken. Wel moest ik twee keer per dag de duivenstront in m’n huis wegpoetsen. Nu heb ik nog ongeveer honderdvijftig duiven over, de andere helft heb ik weggegeven aan collega-duivenmelkers in Leiden.

GOUDMIJN

Hoe de zaak economisch gezien heeft gelopen, in een notendop? De jaren ’80 waren een goudmijn. Tot 1985 had de seksshop een kleine concurrent in de Haven. Daar zat een sigarettenhandeltje dat ook seksboekjes en seksfilmpjes verkocht. Verder had Leiden nog een seksshop op de Botermarkt - dat ook in 2013 is gesloten - en een Christine le Duc, die zit nog op de Korevaarstraat. Tot de jaren ’90 hadden we op Lammermarkt 19 nog een onbemande automatenhal. Daar konden mensen muntgeld in een apparaat stoppen waarna er een film naar keuze uitrolde. Rond die tijd begon de klandizie van de winkel ook terug te lopen, door de komst van webwinkels en andere sites. Maar pas de laatste twee jaar dat de seksshop bestond begon ik me verschrikkelijk te vervelen. De klandizie ging hard achteruit. In 2013 wilde het concern waar Sandereijn BV onderdeel van was de zaak sluiten. Ik was toen 62. Ik was blij dat het afgelopen was.’

Sebastiaan van Loosbroek (1992) is masterstudent Journalistiek & Nieuwe Media aan de universiteit Leiden en is freelance journalist. Hij schrijft onder meer voor Leids Universitair Weekblad Mare en is columnist van Leidsch Dagblad.