Meer informatie

Meereizen op de verhalen van anderen.
Cartografie is de wetenschap om informatie met een geografische component door middel van doelgerichte visualisatie te communiceren met behulp van een papieren of digitale kaart. Iemand die dergelijke kaarten maakt wordt cartograaf genoemd, leert het woordenboek ons. Met de Cartograaf probeer ik deze wetenschap naar een ander niveau te tillen. Ik maak kaarten van kaarten, en probeer hiermee ieders herinneringen tastbaar te maken. Mijn kaartencollectie bevat ondertussen bijna 1000 verschillende collages, elk met een eigen verhaal.

Kaarten spreken een groot publiek aan. En vrijwel iedereen kan een kaart lezen. Zelfs zonder voorkennis, ongeacht taal, intellect of achtergrond kan vrijwel iedereen op een kaart de zee, een rivier of de contouren van een land herkennen. Dat intrigeert mij. Ik studeerde af aan de kunstacademie in Den Haag met een onderzoek naar het bestaan van een objectieve visuele taal, door middel van het gebruik van icoontjes. Na dit onderzoek moest ik concluderen dat een dergelijke alomvattende taal niet bestaat. Maar kaarten zijn wel universeel. Ze maken herinneringen en connecties tastbaar. Met die kennis in mijn achterhoofd maakte ik na mijn afstuderen originele handgemaakte sieraden, cadeaus en souvenirs zoals sleutelhangers die geïnspireerd zijn op, en gemaakt van historische landkaarten en moderne stadsplattegronden. Na twee jaar begon ik ook mijn grafische vakkennis te integreren in de producten die ik voor de Cartograaf maakte. En zo hebben zich heel langzaam de illustraties en collages ontwikkeld.

Ik beschik over een enorm arsenaal aan verschillende kaarten die ik inmiddels gedigitaliseerd heb en vind het een uitdaging om de plaats die ik in de collage centraal heb staan, zo vaak mogelijk terug te laten komen, om zoveel mogelijk verschillende kaarten van de desbetreffende plek terug te laten komen in het beeld.

In mijn eerdere werk was dat nog minder sterk, maar dat heeft zich gaandeweg steeds meer versterkt. De Morspoort, de westelijke stadspoort in Leiden, was een van mijn allereerste werken. Als ik hem nu terugzie, herken ik vooral de superstrakke lijnen
die ik toen nog gebruikte. Mijn werk is nu veel organischer, gedetaileerder, met zoveel meer kaarten er in verwerkt, dat is een mooie vorm van progressie.

Ik ken mijn kaarten verzameling goed. Aan een klein stukje kan ik al zien om welke editie het gaat. De typografie is sterk gewijzigd door de jaren heen. Elke atlas vertelt verhalen over hoe mensen in een bepaalde tijd naar de wereld keken. Ik heb bijvoorbeeld een Russische atlas, waarin Noord- en Zuid-Korea worden weergegeven als één land. De politieke kleur werkt door in de kaarten. Een kaart vertelt heel veel over de wereld en de kijk op de wereld. Ik streef er naar om al deze verhalen opnieuw te vertellen uiteindelijk.